စမူဆာ ဖြစ်ပေါ်လာပုံ
ဘုရင် သတိုးမင်းဖျားက ” ငတက်ပြားကို ဖမ်းမဟဲ့ ” ဆိုပြီးထွက်ခွာခဲ့တာ တစ်ရက်လောက်နဲ့ မိအောင်ဖမ်းနိုင်မယ်ထင်ထားပေမဲ့မမိဘူး။ ထင်တာထက်ကြာနေခဲ့တယ်။
ရိက္ခာကလည်း အများကြီးယူမလာမိဘူးဆိုတော့ ဂျုံမှုန့်အနည်းငယ်ပဲ ကျန်တော့တယ်။
အဲ့ဒါနဲ့ နီးရာမှာလိုက်ရှာတော့တောင်ယာတဲတစ်ခုမှာ ဂေါ်ဖီ၊ ကြက်သွန်နဲ့ ဟင်းသီးဟင်းရွက်အချို့ကို တွေ့ရပါတယ်။
မင်းကြီးကလည်း ဘာလုပ်စားရကောင်းမလဲ စဉ်းစားနေတုန်း သူနဲ့အတူလိုက်ပါလာတဲ့ မိဖုရား စောဥမ္မာ အောက်စလွတ်နေတာမြင်လိုက်ရတာကြောင့်
” အဲ့ဒီပုံ လုပ်ကွာ ” ဆိုပြီးစားတော်ကဲကို ခိုင်းလိုက်ပါတယ်။
ဘုရင်က ငတက်ပြားကို ဖမ်းမမိလို့စိတ်ညစ်နေတာလေ။ ညစ်တွန်း တွန်းတာဖြစ်မယ်။ 😁😁
စားတော်ကဲက ” ကျွန်တော်မျိုးမှာ လူပျိုဖြစ်သည့်အတွက် အရှင်မင်းကြီးပြောတဲ့ဟာကို မမြင်ဖူးကြောင်းပါဖျာ့ “လို့ လျှောက်တင်တယ်။
ဘုရင် အကြပ်တွေ့ပါလေရော။
ဗိုက်ကလည်း အတော်ဆာနေပြီ။
ဒါနဲ့ သူ့မိဖုရားကို လှန်ပြခိုင်းတယ်။
မိဖုရားစောဥမ္မာက ဘယ်ပြမလဲ၊ ရှက်တာပေါ.။
နောက်တော့ ဘုရင်က ပြောလွန်းမကပြောလာလို့စိတ်တိုတိုနဲ့
” ဒီလောက်ဖြစ်လှတာ ၊ ကြည့်ဟဲ့ ” ဆိုပြီးလှန်ပြလိုက်တယ်။
စားတော်ကဲက ဘုရင့်မိန်းမကို
ဘယ်လိုလုပ် စေ့စေ့ကြည့်ရဲမှာလဲ။
မျက်လုံးထဲ တွေ့တဲ့ပုံကိုမှတ်ပြီး
ဂျုံကို အပြားဖြစ်အောင်တဖတ်ဖတ်ရိုက်၊
အဆာပလာအဖြစ် အသီးအရွက်တွေကိုလှီးထည့်၊
သူ့မျက်စိထဲ လှစ်ခနဲမြင်လိုက်ရတဲ့ပုံစံလေးလုပ်ပြီး ဆီနဲ့ တရှဲရှဲကြော်ပါတော့တယ်။
ကျက်သွားတော့ ဘုရင်နဲ့မိဖုရားကို ဆက်သလိုက်ပါတယ်။
ပွဲတော်တည်ရင်း အရမ်းစားကောင်းတာကြောင့် သတိုးမင်းဖျားက မိဖုရားစောဥမ္မာကို ကျီစယ်လိုက်တယ်။
” ဆွီတီရယ်၊ အစက ပြဆိုတုန်းကမပြဘူး မူနေတယ်။ နောက်ကျတော့လည်း ပြရတာပဲမဟုတ်လား ”
” အို… ဒါကတော့ ဆာတာကိုးဖျာ့ ”
စားတော်ကဲကြီးက ဘုရင်နဲ့ မိဖုရားတို့ပြောစကားကို အသေအချာ မှတ်သားထားလိုက်တယ်။
ဘုရင်ခိုင်းလို့သာ ဒီစားစရာကိုလုပ်ပေးရတာ၊ဘာနာမည်မှ မပေးရသေးဘူးလေ။
ဒါကြောင့် အစကတော့မူပြီး နောက်မှ ဆာလို့ပြတဲ့အတွက်
“စ ၊ မူ ၊ ဆာ ” လို့နာမည်ပေးလိုက်ပါတယ်။
မင်းနေပြည်တော်ကိုပြန်ရောက်တော့
အဲ့ဒီမုန့်ကို လုပ်ရောင်းပါတယ်။
လက်ဘက်ရည်ဆိုင်တွေကိုပို့ပါတယ်။
အားပေးသူတွေများလာလိုက်တာ
အိန္ဒိယနိုင်ငံက ဟူးရားဖြူညိုတွေကလည်း လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ရင်း လက်ဘက်ရည်နဲ့တွဲဖက်စားသောက်ကြည့်ရာက အကြိုက်တွေ့ကုန်တော့တယ်။
ဒါနဲ့ သူတို့တိုင်းပြည်ကိုပြန်သွားတဲ့အခါ အဲ့သလို ပုံစံတူလုပ်စားရင်း
” စမူဆာ ” ဆိုတဲ့မုန့်တစ်မျိုးဟာ
ပျံ့နှံ့ခဲ့ရပါတော့တယ်။ ။
😁😁
#crd_to_owner
Zawgyi
စမူဆာ ျဖစ္ေပၚလာပုံ
ဘုရင္ သတိုးမင္းဖ်ားက ” ငတက္ျပားကို ဖမ္းမဟဲ့ ” ဆိုၿပီးထြက္ခြာခဲ့တာ တစ္ရက္ေလာက္နဲ႔ မိေအာင္ဖမ္းႏိုင္မယ္ထင္ထားေပမဲ့မမိဘူး။ ထင္တာထက္ၾကာေနခဲ့တယ္။
ရိကၡာကလည္း အမ်ားႀကီးယူမလာမိဘူးဆိုေတာ့ ဂ်ဳံမႈန္႔အနည္းငယ္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။
အဲ့ဒါနဲ႔ နီးရာမွာလိုက္ရွာေတာ့ေတာင္ယာတဲတစ္ခုမွာ ေဂၚဖီ၊ ၾကက္သြန္နဲ႔ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္အခ်ိဳ႕ကို ေတြ႕ရပါတယ္။
မင္းႀကီးကလည္း ဘာလုပ္စားရေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနတုန္း သူနဲ႔အတူလိုက္ပါလာတဲ့ မိဖုရား ေစာဥမၼာ ေအာက္စလြတ္ေနတာျမင္လိုက္ရတာေၾကာင့္
” အဲ့ဒီပုံ လုပ္ကြာ ” ဆိုၿပီးစားေတာ္ကဲကို ခိုင္းလိုက္ပါတယ္။
ဘုရင္က ငတက္ျပားကို ဖမ္းမမိလို႔စိတ္ညစ္ေနတာေလ။ ညစ္တြန္း တြန္းတာျဖစ္မယ္။ 😁😁
စားေတာ္ကဲက ” ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးမွာ လူပ်ိဳျဖစ္သည့္အတြက္ အရွင္မင္းႀကီးေျပာတဲ့ဟာကို မျမင္ဖူးေၾကာင္းပါဖ်ာ့ “လို႔ ေလွ်ာက္တင္တယ္။
ဘုရင္ အၾကပ္ေတြ႕ပါေလေရာ။
ဗိုက္ကလည္း အေတာ္ဆာေနၿပီ။
ဒါနဲ႔ သူ႔မိဖုရားကို လွန္ျပခိုင္းတယ္။
မိဖုရားေစာဥမၼာက ဘယ္ျပမလဲ၊ ရွက္တာေပါ.။
ေနာက္ေတာ့ ဘုရင္က ေျပာလြန္းမကေျပာလာလို႔စိတ္တိုတိုနဲ႔
” ဒီေလာက္ျဖစ္လွတာ ၊ ၾကည့္ဟဲ့ ” ဆိုၿပီးလွန္ျပလိုက္တယ္။
စားေတာ္ကဲက ဘုရင့္မိန္းမကို
ဘယ္လိုလုပ္ ေစ့ေစ့ၾကည့္ရဲမွာလဲ။
မ်က္လုံးထဲ ေတြ႕တဲ့ပုံကိုမွတ္ၿပီး
ဂ်ဳံကို အျပားျဖစ္ေအာင္တဖတ္ဖတ္႐ိုက္၊
အဆာပလာအျဖစ္ အသီးအ႐ြက္ေတြကိုလွီးထည့္၊
သူ႔မ်က္စိထဲ လွစ္ခနဲျမင္လိုက္ရတဲ့ပုံစံေလးလုပ္ၿပီး ဆီနဲ႔ တရွဲရွဲေၾကာ္ပါေတာ့တယ္။
က်က္သြားေတာ့ ဘုရင္နဲ႔မိဖုရားကို ဆက္သလိုက္ပါတယ္။
ပြဲေတာ္တည္ရင္း အရမ္းစားေကာင္းတာေၾကာင့္ သတိုးမင္းဖ်ားက မိဖုရားေစာဥမၼာကို က်ီစယ္လိုက္တယ္။
” ဆြီတီရယ္၊ အစက ျပဆိုတုန္းကမျပဘူး မူေနတယ္။ ေနာက္က်ေတာ့လည္း ျပရတာပဲမဟုတ္လား ”
” အို… ဒါကေတာ့ ဆာတာကိုးဖ်ာ့ ”
စားေတာ္ကဲႀကီးက ဘုရင္နဲ႔ မိဖုရားတို႔ေျပာစကားကို အေသအခ်ာ မွတ္သားထားလိုက္တယ္။
ဘုရင္ခိုင္းလို႔သာ ဒီစားစရာကိုလုပ္ေပးရတာ၊ဘာနာမည္မွ မေပးရေသးဘူးေလ။
ဒါေၾကာင့္ အစကေတာ့မူၿပီး ေနာက္မွ ဆာလို႔ျပတဲ့အတြက္
“စ ၊ မူ ၊ ဆာ ” လို႔နာမည္ေပးလိုက္ပါတယ္။
မင္းေနျပည္ေတာ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့
အဲ့ဒီမုန္႔ကို လုပ္ေရာင္းပါတယ္။
လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေတြကိုပို႔ပါတယ္။
အားေပးသူေတြမ်ားလာလိုက္တာ
အိႏၵိယႏိုင္ငံက ဟူးရားျဖဴညိဳေတြကလည္း လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရင္း လက္ဘက္ရည္နဲ႔တြဲဖက္စားေသာက္ၾကည့္ရာက အႀကိဳက္ေတြ႕ကုန္ေတာ့တယ္။
ဒါနဲ႔ သူတို႔တိုင္းျပည္ကိုျပန္သြားတဲ့အခါ အဲ့သလို ပုံစံတူလုပ္စားရင္း
” စမူဆာ ” ဆိုတဲ့မုန္႔တစ္မ်ိဳးဟာ
ပ်ံ႕ႏွံ႔ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ ။
😁😁
#crd_to_owner
Leave a Reply